Prelegenci

Konsultant Krajowy w dziedzinie Zdrowia Publicznego, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – PZH, Warszawa Prof. dr hab. n. med., absolwent WUM.

W latach 1971–72 WHO Senior Research Fellow w Departamencie Epidemiologii Chorób Przewlekłych i Medycyny Społecznej Szpitala Św. Tomasza w Londynie. W 2007 i 2009 p.o. dyrektora a od 2010 do lutego 2015 dyrektor Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – PZH w Warszawie. W okresie 19.11.2015–25.09.2018 ponownie pełnił funkcję dyrektora NIZP–PZH.

Specjalizacje w zakresie O.O.Z., epidemiologii, medycyny wewnętrznej i zdrowia publicznego. Doktorat w 1971 (PZH), habilitacja w 1981 (PZH), nominacja belwederska – tytuł profesora w 1989.

Praca w WHO–Doradca Regionalny (P5) w zakresie oceny sytuacji zdrowotnej ludności, WHO/SEARO, New Delhi i WHO/HQ Genewa, 1988-2000. W 2005 r. wziął udział w 2-miesięcznej “Misji Tsunami” WHO w krajach Regionu Południowo Wschodniej Azji. Koordynator międzynarodowych badań epidemiologicznych przewlekłych chorób niezakaźnych (PNChUO, cukrzyca, choroby reumatyczne).

Autor i współautor 180 publikacji w obszarze epidemiologii chorób przewlekłych i zdrowia publicznego.

W okresie Prezydencji RP w Unii Europejskiej (2011) przewodniczył Roboczej Grupie Wysokiego Szczebla w dziedzinie Zdrowia Publicznego. Wiele razy reprezentował RP na posiedzeniach Światowych Zgromadzeń Zdrowia WHO oraz Komitetach Regionalnych i posiedzeniach Rady Wykonawczej WHO. W latach 2010–2013 członek Stałego Komitetu WHO/EURO.

Konsultant Krajowy w dziedzinie Zdrowia Publicznego w latach 2010-2011 oraz obecnie od października 2014. Członek Niezależnej Grupy Ekspertów przy Dyrektoriacie Research and Innovations Komisji Europejskiej (2012-2013), która opracowała program priorytetowych badań naukowych w obszarze zdrowia publicznego dla programu HORYZONT 2020. Zastępca przewodniczącego Komitetu Zdrowia Publicznego PAN.